دو استکان چای داغ

همیشه از درد می نویسد

از غم و اندوه

پرواز از دلهای این سرزمین پریده است.

دلخوشی های کوچک مانده است و اندکی تبسم در پس همه دردها.

اینجا در این سرزمین در میان جمع ولی تنهایی ، هر چه می گذرد این دلخوشی ها کوچکتر و عمق ناامیدی بیشتر می شود.

انتظاری برای از خوشی نوشتن نیست و حتی برای نوشتن هم رمقی نیست...

آینده، نیامده ، قابل پیش بینی است .

کمی درد کمی غم و دلخوشی های ریز ریز